157 document(en) met "Nooit nog nu" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Sterk teater naar Natalia Ginzburg • 12 januari 1991
Te laat konstateert ze dat het een droom was waarmee ze huwde, en dat haar man nooit zei dat hij van haar hield...Eenvoud In zijn verleden is er wel een moment dat hij koestert: een affaire met een geliefde, nu ook ongelukkig getrouwd...Nog te zien in Leuven, 't Stuc, Van Evenstraat 2D, op maandag 14 en dinsdag 15 januari, telkens om 20 u. 30

Kindersprookjes van Pierre Droulers • 27 september 1991
De tekstuele fantazie van een vrouw die over haar vroegere geliefde spreekt, wordt bij voorbeeld nooit uitgebeeld, maar blijft over de handelingen van de akteurs zweven als een motor van hun...En omdat sprookjes nu eenmaal gaan over de belangrijke momenten in het leven, die je als kind al kan bevroeden, maar nog niet zo precies thuis kan brengen, vinden sporen van allerlei sprookjes op een...De verwijzingen zijn daarbij nooit klakkeloos, maar zoals bij het verhaal van Roodkapje, heel grappig: aanvankelijk lijkt het erop alsof de jongens het kleinste meisje verleid hebben om doktertje te

Julien Schoenaerts volgt Samuel Beckett nauwgezet • 1 oktober 1991
Het is aannemelijk dat dit stuk twintig jaar geleden nog gespeeld kon worden zoals Schoenaerts het nu doet: zonder dubbelzinnigheid Krapp "zijn". Maar, om met Peter Brook te spreken, teater dat niet...De ironie van de akteur, het feit dat hij nu eenmaal niet is wie hij speelt, kan je niet meer klakkeloos negeren...Je zou zelfs kunnen argumenteren dat die dubbelzinnigheid, dat de akteur nooit met zijn tekst samenvalt en hem dus altijd wel op een of andere manier reduceert, "stukleest", een biezondere

Klapstuk 91: Geroezemoes na een dansfestival • 1 december 1991
Er zijn momenten waarop je bang bent dat de buitenlanders zullen denken dat het dansfestival alleen maar een alibi is om te kunnen pronken met iets waarin 'wij' nu goed zijn...Die doos werkt omdat de gebouwen nu eenmaal blijven staan en nog gebruikt kunnen worden...De scène is nooit leeg geweest, het is nooit stil geweest

Stemmen uit het leven van een vrouw • 13 december 1991
Maar strikt gesproken is het nooit duidelijk waar de werkelijkheid stopt en het fantasme begint, wie precies aan het woord is en zelfs niet wat het statuut van Goele Derick is: speelt ze iemand...Hinderlijk werd dat nooit...En een terecht applaus Nog te zien in de zaal Van 't Stuc in de Vlamingenstraat 96 in Leuven op vrijdag en zaterdag om 20 u. 30, en daarna in de Limelight in Kortrijk op 21 december, op 15 en 16

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
Je zal nooit onversneden melancholie op het podium zien bij Rosas, je zal ook nooit dat soort gebaren zien die geacht worden theatraal steno voor melancholie te zijn...Het is overigens, al zaten timing en coördinatie nog niet helemaal goed bij de première, wat mij betreft een van de sterkste momenten in de voorstelling...Dit soort choreografische opzet, waarbij een individu de raadselachtige energie van een groep meeneemt naar een solobeweging komt nog meer dan eens voor in de voorstelling, maar - alleen met vrouwen

Gallotta goochelt met teatertruuks • 22 februari 1992
Hij verpakt dat dan nog eens in een wervelende show, waarin je je geen moment verveelt, omdat er een voortdurende afwisseling is van gesproken, gedanste en gezongen momenten, waarin een voetbalploeg...Dat gaat zo ver dat je je op den duur wel gaat afvragen waar hij met de voorstelling naartoe wil, wat de inzet nog is van deze verbluffende demonstatie van alle mogelijke teatertruuks...Het zit dus voortdurend op de grens van wat kan, maar precies daar is Gallotta nu ook groots in. Hij schuwt de kitsch niet, maar verliest tegelijk nooit zijn (tedere) ironie

De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens • 1 april 1992
tot een voorstelling die bij de première nog ver van af en nog voortdurend aan wijzigingen onderhevig is. Jammer genoeg schijnen de dansers bij deze eerste voorstellingen nog helemaal niet 'mee' te zijn...Belangrijke delen van zowel Stella als Achterland zijn nog herkenbaar in de voorstelling, maar Anne Teresa De Keersmaeker broedt duidelijk op een nieuwe synthese van thema's en vormen, niet in het...Wat nu nog moet komen is een dwingende vorm, waar alle elementen en alle dansers hun plaats vinden

Als het nergens over gaat • 12 november 1992
Omdat voortdurende wisseling de regel is, zijn de beelden ook nooit erg geraffineerd; het blijven archetypes in felle kleuren...Het verwijst naar bekende clichés of naar bekende voorbeelden uit film, literatuur, teater, maar op een of andere manier krijgt het gebeuren nooit vlees en bloed en is het allemaal te zwaar aangezet...Tegelijk is dat heel herkenbaar en heel vervreemdend, omdat teater nu net de plaats is waar dat soort willekeur en perspektiefloosheid zelden doordringt

Anne Teresa De Keersmaeker: 'Veel van wat... • 1 december 1992
de uitwerking is er uiteindelijk nooit een directe illustratie van de aria's, maar er is wel altijd een verband tussen de choreografie en de aria's. Kostuums Etcetera: Er is in Mozart een...De mannen zijn steeds in époque-kostuums gekleed, de vrouwen daarentegen vertrekken met heel simpele hemdjes, en zelfs als ze in époque-kostuums verschijnen, hangt er altijd nog wel ergens een knoop...Zelfs in een heel kleine zaal zal je bepaalde aspecten van de individualiteit van een danser nooit op dezelfde manier kunnen waarnemen

Vicente Saez onder woestijnzon • 1 maart 1993
De koreografie Uadi die hij nu jn Turnhout voorstelde, keert nagenoeg alle gegevens van de eerste produktie om...Alleen gaat het er nu heel wat subtieler, en geraffineerder aan toe...Wellicht valt er nog meer boeiend werk van deze koreograaf te verwachten

De Parade ontleedt begeert: "Journalistiek Werk": repertoire-opbouw... • 19 augustus 1993
Meulemans en Carpentier hadden trouwens nog enkele andere projekten klaarliggen, over andere tema's, en dat kunnen ze nu door de subsidie doorzetten...Grotesk In de stukken die ze tot nog toe speelden, hanteert De Parade een erg afstandelijke stijl...Dat ontbreekt nu volledig

Het geheimzinnige leven van de objekten: Pat... • 23 augustus 1993
1982 kreeg Radeis voor de eerste maal subsidies, van de toneelraad Rotterdam dan nog wel...Maar uiteindelijk ging iedereen zijn eigen weg, al is er nog sprake geweest van samenwerkingen...kunnen nu werken met twee deeltijdse technische krachten, al kan je ze ook manipulatoren noemen en zullen ze misschien ook wel als akteur werken, en iemand voor de administratie

Dansen op een kerkhof • 12 oktober 1993
De publieke respons is nooit helemaal wat de danseres verwachtte; het publiek, anderzijds, wordt plots gedwongen zich rekenschap te geven van zijn voyeurisme...De wanhopige ondertoon verwijst naar nog een ander aspekt van het dansersbestaan nu: de dood -- Aids -- is een konstante faktor in het leven van deze mensen geworden...Met wie is Stuart bezig, waar reageert ze eigenlijk nog op

Melancholische miniaturen: Anne Teresa De Keersmaeker danst... • 1 november 1993
Nu eens vertonen de figuren en gebaren een afgewogen evenwicht dat heel dicht zit op de klassiek-heldere, maar complexe muziek, dan weer wordt de dans een grillige arabesk, even onbenoembaar als een...En er is ook nog de geschiedenis van de dansers als groep, als dit gezelschap Rosas, waarin nu net de dansers die in Bach staan een uitgesproken eigen plaats hebben gekregen...andere choreografen als Paxton die ook met Bach in de weer geweest is... Nooit word je overdonderd, nooit krijgt de choreografische arbeid het dwingend karakter dat je de structuur doet vergeten als

Vandekeybus kan het niet laten te charmeren... • 3 december 1993
Nu is ze naar België afgezakt voor een lange toernee...Het is inventieve, harde, jazzy muziek die het gebeuren voortpompt, de opwindende momenten nog oneindig veel opwindender maakt dan ze al zijn...Op zich is dat niet zo erg, maar je krijgt bijna nooit de tijd om echt te genieten van een mooi gebaar, een ontroerende scène

Vawter speelt zijn eigen dood • 5 maart 1994
Tien jaar later voorspelde een ziener dat de Grieken de oorlog nooit zouden winnen tot ze die boog bezaten...Op het einde van dit deel ging ik mij een gegijzelde van de situatie voelen: wat nog te denken over zoveel bloedige ernst bovenop de wetenschap dat hier een man staat die ten dode opgeschreven...Nog in het Luna-teater in Brussel op 5, 10, 11 en 12 maart om 20.30 uur

Valse vrolijkheid van jaren zestig • 3 mei 1994
Ze doen wel mee met het spelletje, maar precies daarom lijken ze wel de vleesgeworden gevaren van de buitenwereld die doorklinken in het eerste gebod voor kinderen: "ga nooit mee met vreemden, al...Een bezwaar tegen de voorstelling, zoals ze er nu staat, is dat een aantal dansfragmenten niet echt af is of zelfs wat overbodig lijkt...De voorstelling moet blijkbaar nog een rijpingsproces doorlopen

Dito'Dito kijkt over muurtjes in Brussel • 11 mei 1994
Wie nog kan, ontvlucht de stad...Wij geloven dat het teater nu net een van de plaatsen is waar die konfrontatie wel kan gebeuren, waar opgekropte spanningen en misverstanden gelucht kunnen worden". "Die voorthollende...hebben ons zelden of nooit op repertoire toegelegd, omdat we vonden dat Discordia bij voorbeeld dat al uitstekend deed

Vernieuwd Rosas danst "Kinok" virtuoos : Anna... • 20 mei 1994
Als alle dansers samen op een lijn op het podium terug samenkomen, springt Khelili daar tot slot nog een laatste maal als een duiveltje uit een doosje voorbij...Het wordt nooit een verhaaltje, maar de geraffineerde architektuur van de dans is ook nooit zomaar geometrie...Veel duidelijker merk je nu dat ook in ROSA al heel wat latere ontwikkelingen, zoals in Kinok en de Grosse Fuge, voorafgebeeld zijn